Şair'e Şiir
Geldi ise ötelerden usulca ilham perin,
Gönlün tutuştuysa eğer bî çare sevdalara,
Hele bir de özgür ruhun kuş olmak istiyorsa
Durması imkansızdır artık kelimelerin...
O halde; kapat gözlerini artık !
Meydan senin.
Durma,
Kuş misali kanat çırp, yüksel sonsuzluklara
Ya Zümrüd-ü Anka ol Kaf Dağı’nın ardında,
Ya da paslı gönülleri saf gül suyuyla yıka
Kelebekler konsun parmak uçlarına...
Dilersen..
Dilersen saf inci ol, dipsiz okyanuslarda
Neyi dilersen o ol !
Senin ne kelimelerine, harflerine, hecelerine,
Ne umutlarına, düşlerine ve heyecanlarına,
Yoktur sınır koyacak !
Söz senin, vezin senin, aruz senin,
Hayal senin , rüya senin, düş senin,
Kime adamak istersen yarınlarını;
Yarınlar senin...
Dilersen dağların zirvesinde esen rüzgarsın.
Dilersen dut ağacının en tepesinde,
Uçmayı bekleyen yeşil tırtılsın.
Dilersen bir güne sığar ömrün, kelebek gibi.
Ab-ı hayattan içmiş sonsuzluksun dilersen.
Ne olmak istersen O’sun sen..
Yar cemâli uğruna bir ömür feda eden,
Basit bir saç telini kılıca çeviren de sen.
Sığarmı ki hiç yürek , senin sözün olmasa
Bahtsız bir dilencinin saydam avuçlarına?
Dilersen aşık edersin bülbülü güle, mecalsiz.
Sen iste; gül ümitsiz, bülbül ümitsiz ..
Dilersen kavuşturursun onları bir vakt-i seher
Gül açar, bülbül öter, olmaz zerrece keder
Güle de, bülbüle de anlam katan sensin !
Sen olmasaydın,
Gökyüzü böyle berrak, çöl böylesine kurak,
Deniz bu denli duru, böylesi yalın toprak..
Aşık bu kadar dertli ve ölesi kederli
Olur muydu ?
Söyle ey şair..
Sen olmasaydın,
Leyla afet olur muydu bu kadar..
Kirpikler bunca uzun, kaşlar bu denli hilal
Mecnun bu kadar aşık ve bu denli bi çare
Ağzından çıkan her ahı bu kadar melal!
Olur muydu ey şair !
Leyla da, sensin, Mecnun da sen...
Konuştur yüreğini ey şair,
Susma sen !
Kelimelerindeki âhengi hissedince ben,
İçimdeki ceylanlar suya kanar
Bülbül güle yeniden kavuşur
Ben, daha bir ben olurum
Hayat seninle daha bir anlamlı
Ah Bir bilsen.. !
2012
