Eski Eserler

BÄ°R GECE

On dört asır evvel yine bir böyle geceydi,
Kumdan aym ondördü bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki hissetmedi gözler,
Kaç bin senedir halbuki bekleşmedelerdi!.
Nerden görecekler, göremezlerdi tabiî:
Bir kerre, zuhur ettiği çöl, en sapa yerdi.
Bir kerre de mâmûre-i dünyâ o zamanlar
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta
DiÅŸsiz mi bir insan, onu kardeÅŸleri yerdi
........ bütün âfakını sarmıştı zeminin,
Salgındı, bugün şark’ı yıkan tefrika derdi.
Derken büyümüş kırkma gelmişti ki öksüz
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi.
Bir nefhada insanlığı kurtardı o mâsum
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi.
Aczin ki ezilmekti bütün hakkı, dirildi
Zulmün ki zevâl aklına gelmezdi gezerdi.
Âlemlere rahmetti evet şer’-i mübîni,
Şehbâlini adi isteyenin yurduna gerdi.
Dünyâ neye sâhipse O’nun vergisidir hep,
Medyûn O’na cem’iyyeti, medyûn ona ferdi.
İVicdyûndur o mâsuma bütün bir beşeriyyet,
Yâ Rab! bizi mahşerde bu ikrâr ile haşr et!..

Mehmed Akif Ersoy