Eski Eserler

Mesnevi’de Müstehcen

Seksolojinin en soylu ilim sayıldığı, Fröydiyanizmin en esaslı dünya görüşü kabul edildiği, cinsî mese'lelerin artık sokaklara, Televizyonlara ve Sinema salonlarına salkım saçak döküldüğü bir devirde Mesnevî-i-manevî'deki müstehcen mes'elesini ele almak bir bakıma «lâzime»dir.

Gerçekten, asırlarca camilerde, tekkelerde ve dergahlarda okutulmuÅŸ bulunan Mesnevî-i-Manevî'de birçok müstehcen hikâ­yeler mevcuttur.

Fakat bu hikâyeler müstehcen deÄŸildir. Hem de, Hazreti Pir'in, manevî feyezan ve fezeyanını gösteren coÅŸkun üs­lûp ve teÅŸbihlerle, bu hikâyeleri bütün teferruatıyla ve bazan uzun uzun anlatmasına raÄŸmen bunlar müstehcen deÄŸildirler.

Nasıl olur bu? Bir ÅŸey ki hem müstehcenin bütün unsurlannı taşır hem de müstehcen olmaz... Bu imkânı doÄŸuran unsur ne­dir? Bu imkânı doÄŸuran unsur, bizzat Hz. Pir'in temiz ve büyük

gönlüdür.

«Arşı Kürsi’den geniştir bir Veli'nin aye'si» denmiştir.

Ya bir Veli'nin gönlü... Velayetle Edebiyatın izdivacı söz konusudur, bu feza gönül de. 

Aynı zamanda ameller niyetlere göre'dir, peygamber hükmü­nün bir tecellisini de bu noktada görmüş oluruz. Zira, Rum il­lerinde Türk aslından bir muhammedi diriliÅŸ olan Hazreti Pir böyle bir hikâyeye baÅŸlarken ÅŸu sebebi ileri sürüyor...

«Mademki mecliste böyle aÅŸağılık ÅŸeylerin konuÅŸulmasından zevk alan aÅŸa­ÄŸÄ±lık insanlar var, o halde ben de onların anlayacağı lisandan ko­nuÅŸacağım...»

Böylece en sunturlusundan bir hikâye gelir ve he­men arkasından hiç beklenmeyen bir espri... Böyle aÅŸağılık ÅŸey­lerden hoÅŸlanan tabiattekilere bile ilâhî hikmetleri «gık» demeden kabul ettirecek bir üslûp bereketinden baÅŸka bir ÅŸey deÄŸildir bu.

AÅŸağılık ÅŸeylerden hoÅŸlanan insanların da yüksek hakikatler­den gafil olamayacağı ve onların lisanından konuÅŸulmaya baÅŸla­nırsa sonunda neticede ebedî gerçeklerin ÅŸemsiyesi altında bulu­ÅŸulacağı ümidinin de ifadesi ve isbatıdır.

Müstehcenin müstehcen için deÄŸil, hasta ruhların iltihapla­rını  azdırmak için deÄŸil ve fakat tedavi etmek için, manevî ve ahlâkı istikametlere döndürmek için kullanılışıdır bu.

Bilmiyorum Dünya Edebiyat tarihinde bunun bir misalî da­ha var mıdır? Din psikolojisi bakımından olduÄŸu kadar, edebiyat bakımından, edebî bakımdan olduÄŸu kadar, manevî ve ahlâkî bakımdan üzerinde durulması gereken bir nokta.

Bu misalleri Mesnevî'den baÅŸka nerede görseniz müstehcen­dirler. Burada tekrarı bile öyledir. Fakat nasıl ki aÅŸk cinsiyeti çok aÅŸar, fanî aÅŸkı aÅŸmış ilâhi aÅŸkın kanadına binmiÅŸ ruhlar, cin­siyeti, müstehceni bile, nasıl nur topu mânâları hazırlayan bir haclegah haline getirmiÅŸtir. Bunu en iyi Mesnevî'de görmek müm­kün ve bir seksomani asrı haline gelmiÅŸ devrimizde bu iÅŸareti yapmak iÅŸlerin en gereklilerinden birisi.